Η Κέρκυρα, το βορειότερο από τα νησιά του Ιονίου Πελάγους και το δυτικότερο τμήμα του Ελληνικού χώρου, είναι η δεύτερη σε μέγεθος από τα Επτάνησα μετά την Κεφαλονιά, με έκταση 592 τετ. χλμ.
Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του Νομού που φέρει και το όνομά της. Ο Νομός περιλαμβάνει τα Διαπόντια νησιά : Οθωνούς, Ερείκουσα, Μαθράκι που βρίσκονται στα βόρεια, όπως και τους Παξούς και Αντίπαξους στα νότια.
Η γεωγραφική θέση του νησιού στην είσοδο της Αδριατικής, κοντύτερα στην Ιταλία από κάθε άλλη ελληνική περιοχή και πολύ κοντά στις ακτές της Ηπείρου και της Αλβανίας, από τις οποίες χωρίζεται με μία υδάτινη λωρίδα (με στενότερο σημείο 2 χλμ.), προσέφερε στην Κέρκυρα μεγάλες δυνατότητες για ανάπτυξη, αλλά σύγχρονα της επιφύλασσε μια ιστορική πορεία γεμάτη ταραχές αποτελώντας στόχο για εχθρικές διεκδικήσεις.

Πολλές και διάφορες ήταν οι ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστό το νησί στην αρχαιότητα. Δρεπάνη ή Μάκρις, ονόματα που χρησιμοποιήθηκαν λόγω του σχήματος του, είναι οι αρχαιότερες ονομασίες δεμένες με την ελληνική μυθολογία. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.
Αλλες ονομασίες Κασσωπαία, Αργος ή Κέραυνα. Σχερία ονομάστηκε από τον Όμηρο (αν παραδεχτούμε ότι η Κέρκυρα ταυτίζεται με το διάσημο νησί των Φαιάκων που περιγράφεται στην Οδύσσεια). Από τους κάτοικους της, προέρχεται το όνομα Φαιακία.

Το όνομα Κέρκυρα επικρατεί τελικά στη νεοελληνική ενώ το Κόρκυρα προέρχεται από τη δωρική διάλεκτο των αρχαίων κατοίκων της Κορκυραίων. Κορυφώ ή Κορυφή ή Κορφή ή Κορφοί ή Corfu ονομαζόταν κατά το Μεσαίωνα, πιθανά λόγω των δύο οχυρωμένων κορυφών της μεσαιωνικής πόλης. Με το τελευταίο όνομα το νησί είναι γνωστό εκτός Ελλάδας.