Η πόλη, στον δρόμο των καραβιών και των μετακινήσεων, ήταν αυτή που αναμείγνυε πληθυσμούς και εθνότητες. Είναι πάνω από όλα το θέατρο της κοινωνικότητας, που συνοψίζει όλη την ιστορία της, την συνύπαρξη για αιώνες των δυο χριστιανικών δογμάτων και των Εβραίων.
Η Κέρκυρα ήταν πάντα μεταξύ δύο κόσμων και η κοινωνία της έπρεπε να επιβιώνει με αυτούς. Αλλωστε η κερκυραϊκή ιστορία θα προκαλεί πάντα τον φιλίστορα ή τον ιστορικό γι'αυτή την ικανότητα των ανθρώπων της να λύνουν τα προβλήματά τους συνθέτοντας και συνδυάζοντας.
Είναι ενδιαφέρουσα η προσπάθεια αποκωδικοποίησης των διαφορετικών συνιστωσών αυτής της μακράς ιστορίας ενός μικρού νησιού, στην οριακή γραμμή του Ορθόδοξου και Λατινικού κόσμου, που συμμετείχε εντατικά και στους δύο πολιτισμούς.
Οι συνιστώσες, τις οποίες μπορούμε να ξεχωρίσουμε στην διαμόρφωση της Κερκυραϊκής ιστορίας, είναι οι ακόλουθες:
- η στρατηγική σημασία του νησιού στην Αδριατική μέχρι τα μέσα του 19ου αι.
- η επακόλουθη οικονομική σημασία
- η παράταση στο χρόνο στης Ενετικής κυριαρχίας και τα καθοριστικά 50 της Βρετανικής Προστασίας του 19ου αι.
- η πολιτική του κάθε φορά επίσημου προστάτη ή κυρίαρχου του νησιού
- η πολιτική δραστηριότητα των κοινωνικών ομάδων, που συγκροτούσαν με διάφορες μορφές οργάνωσης το σώμα της πόλης, ελέγχοντας την ύπαιθρο, κυρίως μέσω του καθεστώτος γαιοκτησίας
- οι φεουδαλικές νοοτροπίες, που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, επιβιώνουν και κρυσταλλώνονται σε κοινωνικές συμπεριφορές
- η ορθόδοξη και ελληνόφωνη παράδοση, που συνδέει παράλληλα με τις φεουδαλικές νοοτροπίες τις κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες με άλλες ομάδες, αποτελώντας και ένα διαρκές κανάλι επικοινωνίας του νησιού με άλλες ελληνόφωνες περιοχές, οθωμανικής ή βενετικής διοίκησης, τροφοδοτούμενη από - και τροφοδοτώντας - τις πόλεις αναφοράς του ελληνισμού: την Κωνσταντινούπολη έως το 1453 και τη Βενετία
- η βενετική και ιταλόφωνη παράδοση, τις οποίες ενσαρκώνει στο νησί ο βενετικός μηχανισμός και η υπαλληλία του, αλλά και τροφοδοτεί η συστηματική φοίτηση Κερκυραίων πολιτών στις Πανεπιστημιακές Σχολές (Νομική και Ιατρική) της Πάδοβας
- η διαρκής επικοινωνία, είτε για λόγους πολέμου, είτε για λόγους εμπορίας, με την ιταλική ενδοχώρα και τις ακτές της οθωμανικής επικράτειας.