Ελάχιστες εικόνες σώζονται από την Βυζαντινή Περίοδο, γεγονός που σε ένα βαθμό πρέπει να οφείλεται στις σημαντικές καταστροφές που υπέστη η ύπαιθρος και η πόλη της Κέρκυρας κατά τη διάρκεια των τουρκικών επιδρομών του 16ου , το 1537 και το 1571. Το σημαντικότερο μέρος των εικόνων που σώζονται είναι της μεταβυζαντινής τέχνης και ειδικότερα από τα τέλη του 16ου αιώνα. 

Η κερκυραϊκή θρησκευτική ευαισθησία παραμένει πιστή στις βυζαντινές παραδόσεις αφού για αιώνες η τέχνη της είναι προσηλωμένη στις παλαιολόγειες μορφές έμπνευσης που, παρά τα ιταλικά δάνεια διαιωνίζει η Κρητική τέχνη. Άλλωστε η Κέρκυρα θα αποτελέσει και το κατεξοχήν χώρο υποδοχής των Κρητικών ζωγράφων της διασποράς, όταν η Κρήτη θα περάσει στην οθωμανική επικράτεια (1669). Στην Κέρκυρα θα αγαπηθούν ιδιαίτερα τα έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού - όπως μαρτυρεί ο μεγάλος αριθμός τους που σώζεται- ζωγράφου που έζησε μεταξύ Κρήτης, Βενετίας και Κέρκυρας. Όπως θα αγαπηθούν επίσης τα έργα του Γεωργίου Κλόντζα, του Εμμανουήλ Λαμπάρδου και του Ιερεμία Παλλάδα. Ο 17ος αιώνας θα αγαπήσει ιδιαίτερα τις πολυπρόσωπες σκηνές, τις χαλαρές συνθέσεις, τα ανοικτά χρώματα, τις μαλακές πτυχές στην απεικόνιση των ρούχων. Η Κέρκυρα θα ακολουθήσει τους δικούς τις εικαστικούς δρόμους δείχνοντας μάλιστα τις προτιμήσεις της σε συγκεκριμένα εικονογραφικά θέματα που θα αποτελέσουν και ιδιομορφία της όπως ήταν η αλληγορία της Θείας Μεταλήψεως και της Ιεράς Εξομολογήσεως που θα χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα από τους Κερκυραίους καλλιτέχνες και θα τις δούμε να επαναλαμβάνονται σε πολλές εικόνες 

Ανάμεσα στους καλλιτέχνες της κρητικής σχολής που ζουν και δημιουργούν στην Κέρκυρα αξίζει να μνημονευτούν ακόμη ο Εμμανουήλ Τζαφουρνάρης, ο Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής και ο Θεόδωρος Πουλάκης. Η παρουσία των κρητικών ζωγράφων στη Κέρκυρα επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ντόπιους καλλιτέχνες μεγάλο σε ποσότητα και ποιότητα έργο. Ταυτόχρονα έχουμε την απομάκρυνση από τα βυζαντινά πρότυπα και ενσωμάτωση τύπων της δυτικής τέχνης, κυρίως του μανιερισμού και του μπαρόκ. Εκτός από Κερκυραίους όμως την ίδια περίοδο έχουμε και δύο ζωγράφους που ζουν και εργάζονται εδώ, τον μανιάτη στην καταγωγή Παναγιώτη Δοξάρα και τον κωνσταντινουπολίτη Γεώργιο Χρυσολωρά. Ο πρώτος ζωγραφίζει την ουρανία του Αγίου Σπυρίδωνα, ένα μνημειακό έργο που δεν σώζεται σήμερα, ενώ ο δεύτερος εικονογραφεί τμήματα της εκκλησίας του Δημοτικού νεκροταφείου και του Μητροπολιτικού ναού της Παναγίας Σπηλαιώτισας. Από τους κερκυραίους καλλιτέχνες αυτής της περιόδου αξίζει να αναφερθούν οι Σπυρίδωνας Σπεράντζας και Φραγκίσκος Δημησιάνος.